یلدایتان مبارک
به قول مولانا:
.
کاش در کتاب قطور زندگی سطری باشیم به یاد ماندنی، نه حاشیه ای فراموش شدنی.
.
"بارون،دریا، آدم ها"
گرفته دسته گُلِشه
سوغاتیل زیر چِلِشه
مهمون قرارِ سیش بیا
پهن کرده غالی یلِشه
مَدِ که مهمون برسه
وَش بده آجیلِلِشه
جزر بشه پُی خُش بیره
رسیده فامیلِلِشه...
***
بارون زده سَمتِ کُهَل
دریا چرا کِلکِلِشه؟
شادِ وُ از فِرتِ خِشی
بریز بریز اَشکِلِشه؟
منتظرِ جاری کُنه...
از بالا، کوه-سیلِلِشه
تا که عزیزش بیره
تازه رسیده کِلشه
***
بارون که روزَل بزنه
اَفتو می شوره پِلِشه
ای وَختی هم شُو بزنه
ماه تُو دلِ اُورِلِشه
دریا مینه بانکِ اُوهِ
وُ بارونَم عامِلِشه
نم نمِ بارون که گرفت
پُر میکنه سطلِلِشه
تا بیره وَش بشوره
عارضه ی چَشمِلِشه
خلاصه،دریا-همیشه
سیلِش هِله ساحِلِشه
مُنتطرِ بارون بیا
بِبَعله اُو حاصِلِشه
***
تا آسمون اُوری کِشی
دریا میزاره جِلِشه
دُو میزنه سَمتِ زمین
دَس پُیلِش موجِلِشه
دیرش میخا نوابوهه
عشقی که تُو پِنجِلِشه
شاه ماهیِ می کِلِ ماه
اُمشو دِمِ نِشپیلِشه...
مهمونه میله پسِ خُش
شرینِ بارونِلِشه...
تا بیره حجله ی دور
مسافرِ خوشگِلِشه
تُو دلِ اقیانوسکی
که اونجونَل مَنزِلِشه
شرین و شور وِ هم میا
وختی که بُو پیلِلِشه
بلرزونش، بلرزونش
تا سی کنیم کُولِلِشه
موسمِ بارون چه خِشه
سی بُکُنی زَنگُلِشه...
***
همی که بارون بزنه
می شوره صحرا دِلِشه
کوه، وختی بارون بزنه
میده به رودها گِلِشه
که رودها گِل را بَبَرَن
نو بُکُنَن جِل کُلِشه
بهار میا گُل میکنه
صحرا وُ کُ هِلهِلِشه
ممکنه که تَلَنگونَم
صحرا بِده سوزِلِشه
که گُل نِبُو وُ خاری بُو
دُوس داشته بُو گَندِلِشه
حق نداریم تا بُکُشیم
تلنگونا وُ خُلِشه...
بارون به هر جا میزنه
طینِتِشه، مَشغِلِشه
وَختی که شرطو بُکُنه
وُ نقره پاشی وِلِشه
اُوسو دِ موری در میا
تا پُز بِده بالِلِشه
میدُوه گاچی رُو رُوَک
او هم یه چی شامِلِشه
سرخَک وُ سوزَک میزنه
تا بِوینیم رَنگِلِشه...
ها...اینه بارونِ خدا
که زحمت وُ پَلپِلِشه
تا بِزِنه تُو مِشیلَل
آدم بکاله غِلِشه
کُ بزنه علف بیا
چیپون چراند گِلِشه
خُرما وُ خارَک برسه
باغبون بچینه بِلِشه
***
بارون بیا، هیچی نَبُو...
تُو دنیا اُو اَوِلِشه
تُو لیستِ هر بِنی بشر
نوشته که مُشکِلِشه
میخا بِره پیشِ خدا
کرده به پا صَندِلِشه
دَس میره به آسمون
دَس اُوله اُولیلِشه
تا بوینه بلکه خدا
خین چِرّ ِ کَنجیلِلِشه
بارونِ بی وَخت و به وَخت
یه عالمی مَعطِلِشه
سی کُ، سی صحرا،سی همه
سی سُوزیِ جَنگِلِشه
میخام ی چی بُگُم بِرَم
دِ آخرین بَلگِلِشه
***
بیدلی بارونِ میخا
همیشه پُی مَحقِلِشه
از روزی که دیده مُخی
شُو بارونَل پَنگِلِشه
نهاده تا وَش بزنه
بشوره دون دونِلِشه
عشقِ مُو هم بارونِله
کی نمیخا عشقِلِشه؟
میخام تُو بَرمِش بشینُم
ریم بریزه مَشکِلِشه
گُرّه تِراقی بزه ریم
بِرّ بُکُ خُت مَشعِلِشه
تِشُم بزن، بُسوزَنُم
جهانی کُن گَلگِلِشه
مرگِ بیار پیشِ چِشُم
اضافه کُن قَتلِلشه...
زیرِ جوازِ فُوتِ مُو
وَختِ زدن اَنگُلِشه!
***
سُخَتَن وُ خاموشی خُتی
ما، نِمینیم مِثلِلِشه
جاشه که عشقِ بارونی
بیی که لاله حِلِشه
وُ مَحکی تا بِزَنی...
عشق وُ همه شِکلِلشه
بیی مثِ ما بِچِشی
شرینی وُ تَحلِلِشه
عشقی که ویرون میکنه
مَردِلِشه،زَنگِلِشه...
ویرونی که اینو میگو
وُ ناقِلِ اَنگِلِشه
ویرونِ ویرونِلِ عشق
"بیدل" وُ سِلولِلشه
..........................................
علی حسین جعفری(بیدل)
درود رفیق و همراه همیشگی وبگاه همدلی مزیری بی ورا
حتما شما نیز این روزا حال و هوای دلتان خوش نیست. نه دستی به قلمی می رود و نه پایی برای تازه کردن دیدارها. یه جورایی همه خسته روحی و دمغ و هوای دلی... ابری.
اما خواستم بگم :
« یادها فراموش نخواهد شد حتی به اجبار
و دوستی ها ماندنی اند حتی با سکوت».
به امید سپری شدن این روزهای دلگیر و نفس گیر. بارش بارانی و شستن این خاک ماتم گیر و باز هم رویش گل های زرد و قرمز و آبی در « بجل».
✨✨✨✨✨✨✨✨
تارهای بی کوک و کمان باد ولنگار
باران را گو بی آهنگ ببار
غبارآلوده از جهان تصویری واژگونه در آبگینه بیقرار
باران را گو بیمقصود ببار
لبخند بیصدای صد هزار حباب در فرار
باران را گو به ریشخند ببار
چون تارها کشیده و کمان کش باد آزمودهتر شود
و نجوای بی کوک به ملال انجامد
باران را رها کن و خاک را بگذار تا با همه گلویش سبز بخواند
باران را اکنون گو بازیگوشانه ببار
احمد شاملو