علی فقیرو
دعای علی فقیرو این بود: "زیربال دی بُواتون گُتا بُووی" .هی روزگار. امروز در یک قطعات اتوموبیل فروشی بودم. فقیری از مدیر فروشگاه طلب صدقه کرد. مدیر جلوی جمع بهش گفت: "برو عامو. دولت یارانه بهت میده. نان کوپنی شده". یک آن یادم از خدا بیامرزعلی فقیرو افتاد . آن زمان پول نبود. همه معامله ها به صورت خِرخِرکی یا به قول امروزی ها تهاتر بود. فوری سرمون توی تاپو می کردیم. مقداری خرما در می آوردیم، می بردیم سر دکون دی غلامحسین محلی سی خومون شکلات و کیک قندونی می خریدیم . فقیرهم پول گیرش نمی اومد. نون و خرما فقط عایدش می شد. علی فقیرو یک زنبیل برای نون داشت و یک کیسه آرد ملیکانی - زمان رضا شاه بر اثر قحطی و خشکسالی مداوم، هدایای ملوکانه به مردم اهدا می شد که یکی از اقلام، آرد بود و روی کیسه آرد اهدا ملوکانه قید شده بود. به مرور زمان در زبان مردم به آرد ملیکانی ماندگار شد- کیسه ی خالی پشت شونش می زد برای خرما و زنبیل در دست برای نان. وقتی در خونه ما می اومد من از این جمله اش خیلی خوشحال می شدم و کیف می کردم .《 زیربال دی بواتون کُتا بُوین 》. فوری براش نان و خرما می بردم.
امروز هم با پیشرفت تکنولوژی وعلم دیجیتال، پول توی جیب مردم ومغازه دار نیست. همه کار و تجارت شده با کارتخوان، درآمد فقرا هم کساد شده. فقیر و گدای امروزی که نمی تواند مثل علی فقیرو کیسه و زنبیل داشته باشد. چون نه نان است و نه خرما و کارت خوان هم که مال تجار و کسبه است. دستگاه کارتخوان را به فقرا و گدا نمی دهند. باید پروانه کسب داشته باشند. فقرا بیشتر کنار خودپرداز ها و میدان تره بار دیده می شوند و از مردم تقاضای کمک ویاری می طلبند. تقاضای خرید یک کیلو میوه برای بچهها شون میکنند.
افسوس روش مدرن شدن وتغییر روش سنتی به روش کنونی فقرا هم دچار مشکلات عدیده ای شده اند. با تورم پدید آمده کُمیته و بهزیستی و یارانه جوابگو نیست وعلی فقیرو ها زیادتر شده اند!
حاج محمد علی حیاتی
یکشنبه هجدهم اردیبهشت ۱۴۰۱ 21:36 سید حسام مزارعی