از فرهنگ گفتی و کردی ملایم...
درود . یادداشت همشهری فرهیخته، آقای احمد خواجه حسنی روی پست اینجانب، روز میراث مکتوب و اسناد ملی
✨✨✨✨✨
درود و تجدید احترام
🌹
" از فرهنگ گفتی و کردی کبابم... "
این دست بی تفاوتی های مسؤلین در ساده انگاری و کم اهمیتی به ایده پردازی دوستانی که ذهنی خلّاق و رویکردی دغدغه مند دارند علی الظاهر پایانی ندارد!
این ایده ای که شما در یادداشت مرقوم داشتید و مکتوب به شورای وقت شهر اعلام گردیده بسیار منطقی و عالمانه با چاشنی آینده نگری ملازم بوده، افسوس که این پیشنهاد ارزشمند شما و البته پیشنهادهای امثال جنابتان را نادیده گرفته اند.
پیشنهاد شما در راه اندازی یک باب موزه و نگهداشت و پاسداشت سنت و رسوم پیشینیان به انضمام گردآوری ابزارها و آلات به جا مانده حتی در یک اتاقک اجاره ای می تواند انقلابی در مسیر نکوداشت سنت و پیشینه ولاتمان باشد که بهای این حرکت ماندگار در گذر زمان به اثبات خواهد رسید و تمجید و تحسین آیندگان را به همراه خواهد داشت،در تحقق این مورد جذاب می توان کارگروهی کوچک اما متخصص ساماندهی کرد و به جهت تامین هزینه های جانبی نیز از یک یا چند نفر همشهری کمک گرفت...
علی ایحال
✓ مشتاقم رأس تا ذیل عملکرد کمیسیون فرهنگی شورای شهر را یکبار بررسی کرده و همگان به این مهم نائل آئیم که ظرف بیست و اندی سال گذشته خروجی کمیسیون فرهنگی شورای شهر کدامین معضل و مشکل را برطرف کرده و اصولاً واژه فرهنگ سازی را چگونه معنا کرده اند ؟
در راستای ارتقاء سطح فرهنگ جامعه شهری چه دستاوردی داشته ایم؟
در جهت آموزش فرهنگ شهرنشینی و حقوق شهروندی با عنایت به تکثر مهاجرت ها به شهرمان، آورده ما در این زمینه چه بوده؟
( حقیر نیز در یک نشستی جسارت کردم و با این ذهنیت که نخست می بایست توسعه فرهنگی از زمان کودکی در ضمیر افراد نهادینه شود، معروض داشتم که به لحاظ تفکرات توسعه محور (فرهنگی) و آینده نگر و کنترل آسیب های اجتماعی پیرامون محیط شهرمان پیشنهاد دارم در کلیه مقاطع تحصیلی مدارس از جمله آموزشگاه های ابتدایی با مدیران مدارس سلسله جلساتی برگزار شود و موکداً تاکید گردد دانش آموزانی که مستعد ناهنجاری،قانون شکنی،تخلف و بزهکاری در محیط مدرسه هستند از سنین پایه در مدارس شناسایی شوند و زیر ذره بین کمیسیون فرهنگی شورای شهر با همکاری مدارس قرار گرفته و دلسوزانه رصد شوند، در مراحل بعدی والدین این افراد فراخوانده شوند، کارگاه های آموزشی مختلف از جمله مهارت های گفتگو و کنترل خشم و غیره برای اینان برگزار شود و خلاصه مکانیسمی که صفر تا صد آسیب های اجتماعی پیش رو را پیش بینی کرده و با پایش و نظارت کارشناسی منتج به مطلوب گردد...)
ولی با کمال تأسف ظاهراً این موارد فاقد ارزش است،چرا که اکشنی قابل ملاحظه تا به امروز صورت نگرفت!
باری به هر جهت آورده اند که پایان زندگی ما لزوماً همان روز مرگمان نیست: برای برخی کسان، این روز بسی پیش‌تر فرا میرسد،
روزی که مسؤلیت داری ولی ایده ای نداری، خلاقیت نداری، توانایی ابراز وجود نداری آن روز شما نیستی.
ببخشید.
ارادتمند احمد خواجه حسنی
