شعر محلی از همشهری ابراهیم حیدری
سخته که تو عاشق بویی و چیت نوابو
حرفلته بخی وش بزنی ریت نوابو
.
جِلکُلته بیی جاره قدِ عشق بدوزی
پَلپَل بکُنی جون بکِنی سیت نوابو
.
سخته سرِ کیچَش بکشی طومِ خُماری
در واکنه رهشه بره ساقیت نوابو
.
عین مُخه تشنه ی که دفَر کرده و تشباد
پنگت بلووه خارکی وَت تیت نوابو
.
بند بندِ امیدِ بزنی سی دو سه کلّه
کلّه ی تو دلِ دلّه ی باچیت نوابو
.
عین بچه ی آدمی و بینه خدا هم
رکّش بزنه هردفه باپیت نوابو
.
تا که بری آ بو و دسِت کُمتِرِ سلّت
سنگین بکنی باندته قاتیت نوابو
.
ویسی سرِ طو تا نیمه شو پا و پُیِ عشق
سی اومدنش یخ کُنی حالیت نوابو
.
ور خوت بگویی تا نزنُم حرفمِ بلکم
واگرده و موُ اُندفه یاغیت نوابو
.
پنگ سخن از پشتِ کِنه در نره ابرام
تا رِسِّ گپ از بادِ چپی لیت نوابو
.
ابراهیم حیدری
سه شنبه سوم مرداد ۱۴۰۲ 22:26 سید حسام مزارعی