درود و سلام خدمت مخاطبین وبگاه همدلی .

در خصوص مبحث سیر صعودی مهاجرت از دیار و زادگاهمان به مقصد شهرهای دور و نزدیک بنابه علل و انگیزه های مختلف که در ابن مبحث مفتوحه به ( مسئله قتل ) تاکید گردیده ، چند کلامی تسطیر می گردد تا در کنار دیگر نظرات، بلکه مورد تامل و اقبال خرد جمعی واقع شود .

اصولا بشر و جامعه مدنی از بدو مدنیت تاکنون یکی از مسائل اصولی و محوری را که موجب گرد هم آمدن انسانها در یک سکونتگاه به دور هم و تشکیل جامعه شهری یا روستایی را مدنظر قرار داده و در تمامی نظریات جامعه شناسان شهیر نیز با تاکید موکد بدان اشاره شده است ( موضوع امنیت ) می باشد .

لذا موضوع امنیت هم می تواند در مقابل تهدید درونی یا بیرونی باشد، چنانکه جامعه ایران باستان به عنوان کهن ترین جامعه متمدن بشری برای امنیت شهروندان در مقابل تهدیدات خارجی و حفظ جان و مال و نوامیس شهروندان تدابیری از جمله دیوار، حصار و برج و بارو به دور آبادی ها و سکونتگاه ها یک اقدام استراتژی شناخته شده بوده است و همچنین برای حفظ امنیت درون گروهی نیز رویه معمول با حضور و وجود یک والی ، کدخدا یا اصطلاحا ریش سفید در میان ساکنین رقم می خورد که عزیزان خود چه بنا بر اطلاع خویش و یا استماع از بزرگان محلی به خوبی بیاد دارند که در همین شهر خودمان وجود چنین اشخاصی تا چه اندازه موجبات امنیت و ارامش شهروندان را تامین می نمود، چنانکه بطور سنتی و اصولی این افراد از صلابت و اقتدار معنا داری برخوردار بودند و بدین سبب ترس و خوف از ایشان خود عاملی بازدارنده در مقابل هر نوع تهدیدی از سوی افراد شرور می بود، حال آنکه متاسفانه پس از انحلال چنین ارکان امنیت ساز و جایگزین شدن نهادهای منبعث از قدرت سخت و صرفا ناشی از ابزار یا همان زور سرنیزه بنا به عدم تسخیر قلب ها و نپذیرفتن اینگونه نهادهای تامین امنیت از سوی غالب شهروندان متاسفانه نه تنها عاملی بازدارنده و مفید در مقابل جرم و جنابت نبوده بلکه اساسا با توجه به نامانوس بودن اینگونه دستگاهها با خلق و خوی افراد و همچنین فساد عناصر امنیت را کم رنگ و مردم نیز ایشان را یک حامی کامل نمی دانند و به آنان اعتماد لازم را ندارند . این مبحث از نگاه حقوق و جامعه شناختی بسیار جای بحث دارد ، لیکن در این مقال کوتاه به نحوی که موجب کسالت عزیزان نشود فقط به یک از هزار عامل مهاجرت ناشی از قتل نفس پرداخته شد و در فراز پایانی و صرفا از همین یک نکته چنین نتیجه گیری می نماییم که امنیت آفریننده آرامش و سکون خاطر است . هرگاه فردی خانواده دار ، اصیل و شریف تمام وقت و هزینه های خود را مصروف پرورش، فرزندان تحصیل کرده و متواضع نماید ، لاجرم برای بهره برداری از زحمات خویش نیازمند زندگی در یک محیط آرام، امن و با نشاط برای خود و خانواده اش می باشد و قطعا عدم وجود چنین محیطی همه دستاوردهای یک فرد نخبه اعم از پزشک ، مهندس ، معلم ، کارآفرین و.....را بر باد می دهد. فلذا به ناچار جز مهاجرت از شهر و دیار خویش گزینه دیگری پیش روی ندارد .

در همین راستا همه شما عزیزان فرهیخته و شریف حداقل به تعداد تمام انگشتان دست می توانید افراد نخبه و با ارزشی را بشمرید که ترک دیار خویش نموده و در سایر نقاط کشور به جای خدمت به هم شهریان و آشنایان، به اغیار خدمت رسانی می کنند.

به امید روزهای روشن همراه با امنیت و آرامش و صلح .

دکتر سید فرید موسوی

آموزش و پرورش جزیره خارک