بسمه تعالی
دوست عزیز دوران دانشجویی ام، جناب آقای مزارعی
سلام علیکم
امیدوارم حالتان خوب و جسم و جانتان تندرست باشد.
ابتدا انتشار یازدهمین سال وبلاگ مزیری بی ورا را تبریک می گویم و این همه سال و فعالیت پیوسته خود گواه بر دانش و مهارت و هنر نویسندگی جنابعالی و مجموعه ی همراه می باشد. در این سالها خیلی چیزها را از این  وبلاگ آموختیم.
به لطف همین دنیای مجازی در جریان انتشار کتابهای جنابعالی قرار گرفتم و خوشحالم که باز هم همکلاسی دهه ۷۰ ما با عنایت خداوند و تلاش و پشتکارش، اکنون شکوفا گشته است.
ارادت به جنابعالی و همچنین آشنایی به سبک ادبیات شما در وبلاگ مزیری بی ورا ، سبب شد که پیش دستی کنم و تلفنی از شما درخواست کتاب کنم.
بالاخره با محبت جنابعالی و پذیرش خطرات احتمالی ایام کرونا از طریق پست به دستم رسید.
"کپتن ... پورت تو پورت" کتابی ست که با خواندن آن اکنون ما هم احساس می کنیم کارمند اداره بندر بوشهر هستیم.
داستانهای شیرین و خودمانی که صداقت و صفای مردم بوشهر در سطر سطر آن نهفته است.
این احساس از دو منظر می باشد. اول اینکه بواسطه بیش از ۱۰ سال زندگی دانشجویی و کاری در آن استان و آشنایی با فرهنگ ، آداب و رسوم و لهجه مردم خونگرم آن دیار و دوم اینکه مشابهت و زمینه کاری و تخصصی اینجانب در مخابرات هواپیمایی باعث این حس خودمانی می گردد.
بعد از یک بار مطالعه کتاب بارها به صورت پراکنده و ناپیوسته مطالب با مزه کتاب را خواندم و گاهی اوقات با یک حس همذات پنداری آرام باعث تبسم و لبخند می شد. گاهی اوقات هم در جمع خانوادگی از آن ها بیان می کنیم.
البته این مستقل بودن محتوای کتاب و در عین حال وجود یک نظم در چیدمان، از مزایای این کتاب می باشد.
به هر حال خوشحالم‌ که شما را در جرگه حساس و پرمسئولیت نویسندگی می بینیم و چون کتاب را پول ندادم، امیدوارم که این یادداشت را مثل دلو درویشی  "مچاله دریا" نکنید.
منتظر آثار بیشتر از شما هستیم.

 

با تقدیم احترام 
اسفندیار کیانی - شیراز
چهارم اردیبهشت ۱۴۰۱